Juul, redacteur van De Verhalenfabriek en auteur van de gelijknamige serie neemt jullie wekelijks mee in haar date-avonturen.
‘Je hebt wat!?’ roep ik door de ruimte en ik kijk Elles verschrikt aan.
‘Ik vond dat je na onze ‘dry january’-challenge wel toe was aan een nieuwe date en heb je opgegeven voor een datingshow,’ herhaalt ze.
‘Ben je gek geworden?’ bries ik. Ik heb nog niet eens de tijd gehad om Elles in te lichten over mijn huidige datingsituatie. Wat dat dan ook is. Na het appje van zondag heb ik niets meer gehoord van Schotse hottie. Hij appte nogmaals dat hij het leuk vond en dat hij voor een paar dagen naar het buitenland zou gaan. Teleurgesteld ben ik naar huis gelopen terwijl het mooie weer snel omsloeg in een hagelbui. Zeiknat en koud kwam ik thuis en dook onder een kleedje op de bank met de laatste chocoladereep die ik nog had. Tony zou mij troosten. Toen ik vandaag weer naar mijn werk moest, nam ik niet eens de moeite om mij aan te kleden. In mijn zwarte fluwelen loungebroek en groene trui, ook van fluweel, liep ik het kantoor binnen waar Elles mij met twinkelende ogen zat op te wachten. Ik hoopte dat zij zich ook niet aan onze no-dating policy had gehouden, maar toen kwam ze hiermee aanzetten. Ik zit met mijn handen voor mijn ogen. ‘Hoe kun je dat nou doen, Elles?’ zucht ik. ‘Ga je zelf ook of sta ik als enige voor lul?’
Schuldbewust kijkt ze mij aan. ‘Alleen jij,’ zegt ze zachtjes, alsof ze het eigenlijk niet wil zeggen.
Ik pers mijn lippen op elkaar en duik de manuscripten in. Marelle Boersma heeft de beste verhalen van haar schrijfretraîte verzameld en opgestuurd naar De Verhalenfabriek om beoordeeld te worden. Wie weet wat voor parels ertussen zitten.
De rest van de week ben ik chagrijnig. Elles durft niks meer tegen mij te zeggen. Ik hoop dat ze de datingshow afzegt. Daar ga ik echt niet aan meedoen. Ik pak net een doos valentijnschocolaatjes die Elles gehaald heeft voor onze Instalive met de Leesclub Lang en Gelukkig, als de bel gaat. Zuchtend loop ik naar de deur. Wanneer ik de deur opendoe, zie ik de grootste doos van mijn favoriete sushitent die ik ooit heb gezien. Zo’n doos die je normaal voor een heel gezelschap haalt. De twee sterke handen die de doos vasthouden herken ik direct.
‘Hallo Juul, ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik zomaar bij je op de stoep sta. Maar je zei dat je van sushi hield.’
Ik kijk in de groene ogen van mijn date van afgelopen zaterdag. ‘Maar hoe, wat?’ stotter ik. En ineens ben ik mij pijnlijk bewust van mijn outfit en haarstijl.
‘Een momentje.’ zeg ik en ik doe de deur voor zijn neus dicht. Shit! Snel storm ik naar de badkamer en haal een borstel door mijn warrige haar. In de wasmand vind ik nog een shirtje dat in ieder geval schoon ruikt en ik schiet in een spijkerbroek. Waarom zitten die skinny’s toch altijd zo strak. Ik spring de kamer door om mijn broek over mijn billen te krijgen. Vlak voor de deur adem ik twee keer diep in en uit en doe open. Hij is geen millimeter opgeschoven. ‘Kom binnen,’ zeg ik…