Juul, redacteur van De Verhalenfabriek en auteur van de gelijknamige serie neemt jullie wekelijks mee in haar date-avonturen.
‘Kom op, Juul.’ Elles slaat haar armen om mij heen. ‘Vergeet hem, hij heeft je geghost. Je verdient zoveel beter.’
Ik krimp ineen. Hoe goed haar woorden ook bedoeld zijn, ze doen pijn. Geghost… tot voor kort had ik dit nog niet meegemaakt. Ghosten deed je toch alleen tijdens een eerste of tweede date? Niet wanneer je praktisch een maand samen was en ieder moment dat je samen kon zijn ook samen doorbracht. Zuchtend pakte ik mijn tas in. Zelfs de laatste hand leggen aan de definitieve versie van ‘Alle controle kwijt’ van Amélie Storms kon mij nu niet blij maken. Voor ieder verhaal schrijf ik altijd een persoonlijke intro. En deze keer moest het uit mijn tenen komen. Gelukkig had ik de intro’s voor ‘Een vleugje Salie & een korreltje zout’ en ‘Durven dromen’ al eerder gemaakt.
‘Zie ik je vanavond?’ Elles kijkt mij bezorgd aan. Ik knik en loop de trap af naar beneden.
Elles trekt een fles chardonnay open. ‘Het is een lekkere vette,’ zegt ze.
De sushi die op tafel staat blijft onaangeroerd. Ik heb er voor het eerst geen trek in. Met een kussen tussen mijn armen en benen geklemd zit ik op de bank. Het liefst zou ik in foetushouding op de grond gaan liggen. Maar ja, Elles doet zo haar best.
‘Misschien wil je er nu nog niet aan denken, maar er zwemmen nog genoeg vissen in de zee, Julie.’
Ik frons mijn wenkbrauwen. Zo noemt ze me nooit. Zuchtend pak ik toch maar de stokjes van tafel en breek ze los. Terwijl ik een random stukje sushi met avocado pak, de spicy tuna laat ik nog even links liggen, begint Elles weer te praten.
‘Heb je nog nagedacht over mijn cadeautje?’
Vragend kijk ik haar aan.
‘De datingshow,’ zegt ze. ‘Het is misschien een beetje snel, maar zou je het niet toch leuk vinden om mee te doen? Ik heb mezelf toch ook maar opgegeven. Je had gelijk. Het was egoïstisch om je zo voor het blok te zetten. Als we het samen doen is het vast leuk.’
Ik schud mijn hoofd. ‘Ik heb er echt geen zin in, Elles.’
‘Ook niet als we samen gaan? Lijkt het je geen waanzinnig avontuur? Dan komen we op tv en zien we eindelijk die knappe barman. Hoe heet hij ook alweer?’
‘Victor,’ antwoord ik. En ik zie zijn felblauwe ogen voor me terwijl hij een cosmopolitan voor me inschenkt. Ik neem nog een flinke slok van mijn wijn en merk ineens dat ik reuze honger heb. Het ene na het andere stukje rauwe vis verdwijnt in mijn mond. Bomvol en giechelend zitten we even later uit te buiken.
‘Ga nou gewoon mee,’ zeurt Elles. ‘Wie weet sla je Victor wel aan de haak. Dan heb je die date niet eens nodig.’
‘Is hij niet bezet?’ hik ik.
‘Geen idee,’ zegt Elles en ze heft haar glas wijn in de lucht. ‘Maar je gaat dus mee?’
‘Wanneer is het?’
‘Volgende week vrijdag,’ zegt Elles terwijl ze nog een slok neemt.
‘Volgende week! Maar ik weet nog niet eens wat ik aan moet doen.’
Enthousiast springt Elles op. ‘Je gaat dus mee!’