Juul, redacteur van De Verhalenfabriek en auteur van de gelijknamige serie neemt jullie wekelijks mee in haar date-avonturen.
‘Je gaat dus hier naar binnen en loopt dan naar Denice. Zij zal je welkom heten en naar de bar begeleiden. Je date zit er al.’ Ik slaak een diepe zucht en pluk aan mijn kleding. Na een uitgebreide zoektocht had ik gekozen voor mijn groene jurk die Elles zo mooi bij mij vond staan. Ik sta nog in de studio naast het restaurant. Die waar ze de spotjes opnemen die voorafgaand aan de date worden afgespeeld. Ongemakkelijk hupte ik van het ene op het andere been terwijl ik de ene keer met een boek in de hand en de andere keer met een stapel papieren die manuscripten moesten voorstellen werd gefilmd. Na wat een eeuwigheid leek zeiden ze dat ze het shot hadden. Mijn konen waren ondertussen vuurrood. Ik hoopte maar dat dat niet terug te zien zou zijn op beeld. Maar wie hield ik voor de gek. Op tv viel alles meer op.
Buiten stond een aangenaam briesje. Het was een fijne, lente-achtige dag geweest. Verderop stonden nog een paar kandidaten te wachten. Elles zwaaide van een afstandje. Zij ging vandaag ook op date. Maar eerst was ik aan de beurt. De cameraman gaf een seintje. Ik zuchtte nog eens diep en liep naar de grote glazen deur met het First dates-logo erop. De deur was zwaarder dan ik dacht en ik vloog naar binnen.
‘Cut,’ hoorde ik.
‘Dat mag even opnieuw.’ De cameraman knipoogde naar me. Opnieuw liep ik naar de deur en deze keer ging de deur redelijk soepel open en stapte ik naar binnen. Een breed lachende Denice stond achter de desk.
‘Welkom,’ zei ze. ‘Wat zie je er prachtig uit. Wat is je naam?’
‘Juul,’ zei ik zenuwachtig en ik maakte mijn jas los.
‘Geef maar aan mij. Zo, je date zit er al. Zullen we maar gaan?’ Zij legde haar hand achter mijn rug en begeleidde me zachtjes naar de bar. Of de slachtbank, zoals het voelde. Mijn god, wat deed ik hier? Hoezo heb ik me laten overhalen om op tv te daten? Alsof daten al niet erg genoeg is zonder dat er een tiental camera’s op je gericht staan. Ineens kreeg ik het mega warm en het zweet brak me uit. Ik hoopte maar dat Denice het niet merkte. Terwijl zij mij afzette bij de bar, keek ik eerst naar de lichtblauwe ogen van de barman die me snel een knipoog gaf om me gerust te stellen. Toen keek ik in de ogen van mijn date. Amberkleurig. Niet verkeerd, dacht ik, terwijl ik hem snel in me opnam. Lang, slank en een mooie bos lichtbruin haar. Hij stak zijn hand uit en drukte drie kussen op mijn wang.
‘Hi, ik ben Kaj.’
‘Juul,’ zei ik, terwijl ik onhandig op de onmogelijk hoge kruk ging zitten.
‘Wat wil je drinken, Juul?’ vroeg Victor de barman.
‘Doe maar een cosmo,’ zei ik met een licht trillende stem. Shit. De zenuwen namen de overhand. Rustig probeerde ik in en uit te ademen. Ongemakkelijk staarde ik naar mijn date.
Hij nam een slok van zijn biertje en schraapte zijn keel. ‘Dus…’
Ongemakkelijk…