‘Raadsel: Wat is erger dan in een feestende massa gaan staan als je niet zo van drukte houdt?’ Ik laat even een stilte vallen voor het effect. ‘In een feestende massa staan terwijl je niet van drukte houdt als je relatie net uit is.’
Geen reactie. ‘Haha,’ voeg ik droogjes toe want Mickeys gezicht beweegt geen millimeter.
‘Je humor wordt er ook niet beter op Ster,’ zegt ze en ze plant het oranje kroontje dat ze meegenomen heeft op mijn hoofd. De plastic stekels van de haarband prikken in mijn hoofdhuid. ‘Geen onderhandeling. Je gaat dit appartement uit. Het ruikt hier naar een tweedehands boekenwinkel die de luchtventilatie deelt met een Indiaas restaurant.’
‘Ik heb gisteren curry gegeten,’ mompel ik verdedigend en ik kijk naar het bewijs daarvan dat in de gootsteen opgestapeld staat. Een boel schaaltjes, twee pannen en een heel eenzaam bord. Het was een metafoor voor mijn treurige leven waarin ik Stijns grote eetlust miste en de toekomstplannen die we hadden. Ik was terug bij de eenpersoonsmaaltijden in het schap bij de supermarkten, terug bij de diepvriesbakjes om mijn vers gekookte maaltijden in te doen.
‘Kom op,’ zegt Mickey streng. ‘Geen zelfmedelijden vandaag. Zo erg is het nu ook weer niet dat die eikel je in de steek heeft gelaten.’
‘Wel erg,’ mompel ik. Maar ik heb niet de energie om tegen haar in te gaan – ik heb de halve nacht besteed aan een diepte analyse van Stijns Instagram posts inclusief het uitpluizen van alle profielen van alle vrouwen die hij ooit in zijn leven getagd heeft. Gaby had super mooi haar. Met Sarina stond hij wel heel vaak op de foto.
Als we buitenkomen lacht de stad me uit. Er wapperen vlaggen aan de gevels en er hangen slingers in de bomen. Een groepje studenten op de fiets rijdt bijna over onze tenen terwijl ze zichtbaar moeite hebben met sturen door al het bier dat in tasjes aan hun stuur hangt.
‘Gatver,’ zeg ik.
‘Kom,’ zegt Mickey die er –zoals altijd- zin in heeft en dat van top tot teen uitstraalt. ‘Ik weet waar we heen moeten.’
Ik zucht, zet mijn zonnebril op en volg haar.
Dan zie ik hem. Hij is niet knap zoals Stijn dat was, op een objectieve manier. Sterker nog, ondanks dat hij er onmiskenbaar goed uit ziet, is het vooral zijn uitstraling die de aandacht trekt. Hij straalt iets magnetisch uit. Hij draagt een zwart shirt in een massa van oranje en lijkt wel een rustpunt in een woelige menigte. Dan lacht hij naar me. Het moment is kort, maar ik voel hoe mijn mondhoek omhoog krult. Dat is al dagen niet gebeurd.
Dan springt een wortelkleurig meisje boven op hem en verdwijnt hij uit beeld.
—-
Benieuwd hoe dit verhaal verder gaat? Lees Single op Koningsdag van Marli Elisa snel verder op je ereader, tablet of telefoon.
