Schrijven is altijd een passie geweest van Amélie. Als klein meisje stonden haar dagboeken vol verhalen over jongens op wie ze een geheime crush had. En als tiener schreef ze brieven aan klasgenootjes en penvriendinnen.
Op haar zeventiende ging ze journalistiek studeren. Dit tot grote verbazing van haar omgeving, want kranten las ze niet en ze was ook nogal introvert. Toch paste het vak goed bij haar. Amélie was vooral geïnteresseerd in het persoonlijke verhaal van mensen: hun dromen, verlangens en drijfveren. Rond haar dertigste startte ze een blog rondom haar grootste passies: leven vanuit je hart en spirituele groei en ontwikkeling.
Dat ze ook fictieve verhalen zou kunnen schrijven… Daar stond ze nooit bij stil. Totdat ze heel toevallig werd meegevraagd naar een schrijfevenement. Nietsvermoedend zat Amélie in een zaal vol mensen die allemaal het verlangen hadden om een boek te schrijven.
De schrijfdocent gaf de eerste zin uit een boek. ‘Schrijf maar verder,’ zei hij. ‘Kijk wat er ontstaat.’ Amélie begon te schrijven… En te schrijven… En te schrijven… En ze werd compleet verrast door het spannende verhaal dat ineens voor haar neus verscheen. Wow. Dit was leúk! Ze hoefde het niet eens zelf te verzinnen. Het verhaal ontstond gewoon. Toch deed ze ruim vier jaar over haar eerste korte verhaal (ze blééf maar dingen veranderen).
Gelukkig kwam in 2022 een schrijfwedstrijd van De Verhalenfabriek voorbij. Dat was precies het zetje dat ze nodig had om écht te gaan voor haar schrijversdroom.
