Juul, redacteur van De Verhalenfabriek en auteur van de gelijknamige serie neemt jullie wekelijks mee in haar date-avonturen.
In het Italiaanse restaurant tikken onze wijnglazen tegen elkaar aan. Levi haalt zijn hand weer door zijn blonde haren en pakt zijn bestek op voor hij begint aan zijn bruschetta. Geen hele goede keus, bedenk ik me nu. Maar we eten het allebei als voorgerecht, dus de knoflook zal ons geen parten spelen vanavond. Hoor mij nou! Zit ik nu al te denken aan het toetje van vanavond? Als ik terugdenk aan onze hete zoen op Koningsdag begin ik te blozen. Ik hou van het zelfvertrouwen dat hij uitstraalt. Ik heb wel het idee dat ik mij in een soort ‘Sterre’-situatie heb gemanoeuvreerd. Hij denkt dat ik veel zelfverzekerder ben dan ik eigenlijk ben. Misschien steekt zijn zelfverzekerde houding mij wel aan. Of misschien is er sinds Parijs een knop bij mij omgegaan en heeft een ‘Je ne sais quoi’-gevoel zich meester van mij gemaakt. Ik voel me ook beter. Het maakt mij voor nu even niet uit dat ik single ben. De gekke dates van de afgelopen tijd hebben plaatsgemaakt voor twee zeer fijne herinneringen. Parijs, Koningsdag, ze voelen bijna als een droom en ik hoop dat ik nog lang niet wakker word.
Levi is een aangename gesprekspartner. We gingen al snel van de koetjes en kalfjes over op de serieuzere levensonderwerpen. Het verlies van zijn moeder en hoe dat hem gevormd heeft. Hoe hij probeert in zijn werk, als grafisch designer voor de Plastic Soup Foundation, zijn steentje bij te dragen aan een beter milieu. Zijn interesse voor de uitgeverswereld. Hoe jammer hij het vindt dat er steeds minder gelezen wordt. We diepen uit hoe we De Verhalenfabriek kunnen promoten en of er misschien ook ruimte is voor een mannelijk publiek. Het is heerlijk om te sparren met iemand die echt met je meedenkt.
Terwijl ik de laatste hap asperge en ravioli met aspergeroomsaus neem, gaat de deur van het restaurant open. Even verstar ik. Dat kan niet, denk ik. Het koppel wordt door de serveerster naar een tafeltje gedirigeerd vlak naast ons. De vrouw met lang blond krullend haar tot op haar billen gaat zitten terwijl haar stoel iets wordt aangeschoven door de serveerster. Ze trekt haar rode, strakke jurk iets naar beneden en vouwt haar servet open op haar schoot. Haar perfect gemanicuurde rode nagels legt ze op tafel. Tegenover haar neemt een man met brede schouders en kastanjerood haar plaats. Ook hij vouwt zijn servet open en bestelt een witte wijn, waarschijnlijk een chardonnay, zijn favoriet. Hij heeft mij nog niet gezien, maar ik hem zeker wel. Wat doet Schotse hottie hier? En belangrijker nog: waarom heeft hij niets meer van zich laten horen al die maanden! Ik voel mezelf kleiner worden. De bravoure van net heeft plaatsgemaakt voor een gekrenkt gevoel.
‘Gaat het wel?’ vraagt Levi terwijl hij mij bezorgd aankijkt. ‘Je kijkt alsof je een spook hebt gezien.’ Zijn blik gaat naar twee tafels verderop waar Schotse hottie zit.
‘Ex?’ zegt hij alsof hij mijn gedachten kan lezen.
Ik neem een slok wijn. ‘Soort van,’ mompel ik en ik veeg een lok haar achter mijn oor.
Levi kijkt me meelevend aan. ‘Altijd pijnlijk als het niet lekker afgelopen is.’ Hij streelt even geruststellend over mijn hand alsof hij het begrijpt.
Wat is hij toch lief. Hier zit ik dan in een restaurant met een superleuke man die ook nog eens begrijpt hoe rot het is als je ex ineens op komt dagen.
‘Ik ga even naar het toilet,’ zeg ik terwijl ik mijn servet neerleg. Met rode konen en tranen achter mijn ogen loop ik snel naar de groene deur. Daar laat ik het koude water over mijn polsen stromen en kijk naar mezelf in de spiegel. Ineens zie ik er verwilderd uit. Mijn nagellak is gechipt, mijn haar pluist en mijn buik voelt opgeblazen in mijn strakke jurk. Jeetje, wat een afknapper. Kom op, Juul. Fluister ik naar mezelf terwijl ik me opfris. Ik hijs de corrigerende panty die ik altijd aantrek onder deze jurk weer omhoog, steek mijn haar op met een clip die ik nog in mijn tasje vind en werk mijn make-up even snel bij. Zo, dat ziet er weer goed uit. Ik besef ook dat ik al vijf minuten in de toiletruimte ben. Levi zal wel denken dat mijn eten verkeerd valt. Net voor ik wil gaan, gaat de deur open en staat de blondine in de rode jurk voor mijn neus. Ze komt naast me staan en wast haar handen in de wasbak. Daarna stift ze haar lippen en trekt haar jurkje recht zodat haar boezem er netjes in valt. Ik kijk naar haar via de spiegel en ze glimlacht liefjes terug.
‘Je moet uitkijken met hem hoor,’ gooi ik eruit, bozer dan ik van plan was.
Vragend kijkt ze me aan. ‘Wat bedoel je?’
‘De man met wie je zit. Hij is niet zo leuk als je denkt.’ Ik probeer langs haar heen te lopen, maar ze legt haar hand zachtjes op mijn arm.
‘Hoezo?’ vraagt ze nogmaals en ze kijkt me meelevend aan.
Ik gooi alles eruit. Hoe leuk mijn date met Schotse hottie was, hoe romantisch hij was, hoe hij mij verraste met onverwachte bezoekjes en daarna maanden niets meer van zich liet horen. Als ik klaar ben, knikt ze alsof ze het begrijpt.
‘Dat is niet zo netjes van hem. Dat ben ik niet van hem gewend.’ Niet van hem gewend? Vragend kijk ik haar aan. Ik begrijp er niets van, ze is toch zijn date?
‘Ik zal mijn broer vragen om zijn excuses aan te bieden. Zo kun je niet met meiden omgaan. Zijn werk komt wel vaker in de weg van zijn relaties. Maar om maar niets te laten horen is niet oké.’
Mijn mond valt open. ‘Broer?’
